Κατηγορία: Άρειος Πάγος
Άρειος Πάγος 343/2017
Πνευματική ιδιοκτησία. Δικαιολογείται κατ’ αρχήν η ουσιαστική βασιμότητα αγωγής προσβολής δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας μουσικοσυνθέτη δημιουργού, ακόμα και χωρίς την προσκομιδή υλικού φορέα (ψηφιακού δίσκου), επί του οποίου να έχει εγγραφεί η μουσική σύνθεση του ενάγοντος, εφ’ όσον και μόνο από άλλα αποδεικτικά στοιχεία (έγγραφα) προκύπτει μερική τουλάχιστον σύμπτωση μεταξύ των δύο μουσικών συνθέσεων. Αμφιβολία περί της λήψης υπ’ όψη τέτοιων εγγράφων από το Εφετείο, αν και ήταν κρίσιμα για την έκβαση της δίκης, δεδομένου ότι στα έγγραφα αυτά είχε στηριχθεί κατά κύριο λόγο η πρωτόδικη απόφαση για να δεχθεί την ένδικη αγωγή. Αναιρείται η απόφαση από τον αριθμό 11 (γ) του αρθρ. 559 ΚΠολΔ.
Άρειος Πάγος 1993/2014
Προστασία βάσεων δεδομένων. Θεμελίωση διπλής προστασίας τόσο του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας ήτοι της πρωτότυπης επιλογής ή διευθέτησης των περιεχομένων της βάσης, όσο και του δικαιώματος ειδικής φύσης (sui generis) του κατασκευαστή της βάσης δεδομένων. Έννοια «βάσης δεδομένων». Το δικαίωμα ειδικής φύσης χορηγείται στον κατασκευαστή της βάσης δεδομένων με την προϋπόθεση ότι για τη δημιουργία της, ήτοι την απόκτηση, τον έλεγχο ή την παρουσίαση του περιεχομένου της βάσης, πραγματοποιήθηκε μία ουσιώδης είτε ποσοτικά, είτε ποιοτικά επένδυση. Η επένδυση αναφέρεται στα μέσα που χρησιμοποιούνται για την αναζήτηση υφιστάμενων ανεξάρτητων στοιχείων και τη συγκέντρωσή τους στην εν λόγω βάση. Το αν μία επένδυση είναι ουσιώδης από ποσοτική άποψη κρίνεται με βάση τις ώρες εργασίας που απαιτήθηκαν για την κατασκευή της βάσης δεδομένων, το κόστος αγοράς των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν, τον αριθμό και τις εξειδικευμένες γνώσεις των απασχοληθέντων ατόμων, ενώ το αν είναι ουσιώδης από ποιοτική άποψη θα κριθεί με βάση την ιδιαιτερότητα και την πρωτοτυπία του τρόπου παρουσίασης και διευθέτησης του περιεχομένου της βάσης δεδομένων. Απόρριψη αναίρεσης κατά της υπ’ αριθμ. 3001/2013 απόφασης του Εφετείου Αθηνών. (Παρατηρήσεις Θ.Σοφού ΕΕΜΠΔ 2015,713).(Α΄ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ , ΧΡΙΔ 2015/385 , ΕΕΜΠΔ 2015/711).
Άρειος Πάγος 1625/2014
Ευθύνη ανώνυμης εταιρείας (ΑΕ) από αδικοπραξία οργάνου της. Αγωγή αποζημίωσης κατά ΑΕ από μη εκπλήρωση συμβατικής υποχρέωσης αναληφθείσης από αυτό ή εξαιτίας ενεργειών ή παραλείψεων των οργάνων της. Για το ορισμένο αυτής δεν απαιτείται η αναγραφή στο δικόγραφό της και των φυσικών προσώπων που εκπροσώπησαν την ΑΕ κατά την κατάρτιση της σύμβασης ή κατά την ενέργεια των πράξεων και παραλείψεων ή και ότι αυτά ενήργησαν εντός των ορίων της εκπροσωπευτικής τους εξουσίας, σύμφωνα με το καταστατικό της. Σφάλμα του Εφετείου που απέρριψε την ένδικη αγωγή λόγων αοριστίας. Προσβολή δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.
Έννοια «πρωτοτυπίας». Ένδικα μέσα. Αποτελέσματα αναίρεσης της απόφασης. Μετά την αναίρεση απόφασης για διάταξή της, με την οποία απορρίφθηκε μία βάση της αγωγής, οι αποφάσεις που εκδόθηκαν επί άλλης επικουρικής βάσης, είναι συναναιρετέες, διότι στηρίζονται στην πλήρωση της αίρεσης της πρώτης, η οποία ανατρέπεται με την αναίρεση. Η αναιρεθείσα όμως απόφαση ή οι μεταγενέστερες αποφάσεις, διατηρούν το κύρος τους κατά την έκταση που επιτρέπεται η έρευνα από το δικαστήριο των επικουρικών βάσεων πριν από την πλήρωση της αίρεσης, υπό την οποία διατυπώθηκαν. Αναιρεί εν όλω την υπ’ αριθμ. 5632/2010 απόφαση του Εφετείου Αθηνών και εν μέρει την υπ’ αριθμ. 5548/2009 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Παραπέμπει.
Άρειος Πάγος 1267/2015
Πνευματική ιδιοκτησία. Παράβαση του άρθρου 66 παρ. 1 και 3 του ν. 2121/1993 και άρθρου 370Β Π.Κ. Αντιγραφή κατά το ουσιώδες μέρος της και αναπαραγωγή Τεχνικής Προσφοράς η οποία κατατέθηκε σε προκηρυχθέντα διαγωνισμό για την επιλογή αναδόχου του έργου. Ποινική ευθύνη. Εννοιολογικός προσδιορισμός του «έργου» και του προσδιορισμού του ως «πρωτοτύπου». Ποινική Δικονομία. Αναίρεση. Λόγοι. Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, εσφαλμένη ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διάταξης. Προθεσμία εγκλήσεως. Χρόνος γνώσεως της τελέσεως της πράξης. Παρατίθεται ούτε ο χρόνος γνώσης της πράξης καθώς και περιστατικά που αφορούν στο χρόνο γνώσης της πράξης. Ορθή και αιτιολογημένη η απόφαση. Απορρίπτει αναίρεση.
Άρειος Πάγος 1051/2015
Πνευματική ιδιοκτησία. Βάσεις δεδομένων. Έκδοση κυνηγητικών χαρτών. Λόγω της επιλογής ή διευθέτησης του περιεχομένου τους αποτελούν πνευματικά δημιουργήματα. Ως βάση δεδομένων νοείται η συλλογή έργων, δεδομένων ή άλλων ανεξάρτητων στοιχείων, διευθετημένων κατά συστηματικό ή μεθοδικό τρόπο και ατομικώς προσιτών με ηλεκτρονικά μέσα ή με άλλο τρόπο.
Πρόκειται για ένα δικαίωμα «ειδικής φύσης» που δεν κατατάσσεται ούτε στο δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας ούτε στα συγγενικά δικαιώματα. Προστασία του δικαιώματος του κατασκευαστή βάσης δεδομένων. Απορρίπτει την αναίρεση κατά της υπ΄αριθ. 245/2013 αποφάσεως του Εφετείου Λάρισας.
Άρειος Πάγος 231/2015
Ορθή και αιτιολογημένη καταδικαστική απόφαση για παράβαση ν. 2121/1993 του νομίμου εκπροσώπου εταιρίας που διατηρούσε πιτσαρία και εκτελούσε χωρίς δικαίωμα δημόσια μουσικές συνθέσεις που προστατεύονται αποκλειστικά στην Ελλάδα από την εγκαλούσα. Παραδεκτώς λήφθηκε υπόψη μαρτυρική κατάθεση που περιέχεται στα πρακτικά της πρωτοβάθμιας δίκης, τα οποία αναγνώσθηκαν. Όχι απόλυτη ακυρότητα. Όσα έχουν καταχωρηθεί στα πρακτικά θεωρείται ότι έγιναν, εφόσον τα πρακτικά δεν προσβλήθηκαν ως πλαστά ούτε έχουν διορθωθεί. Δήλωση παραστάσεως πολιτικής αγωγής από το νόμιμο εκπρόσωπο της εγκαλούσας χωρίς να προβληθεί αντίρρηση. Αν αυτός δεν είχε την αναγκαία εξουσία εκπροσωπήσεως ή αντιπροσωπεύσεως δεν προκαλείται απόλυτη ακυρότητα. Η παρ. 6 του άρθρ. 66 του ν. 2121/1993, που όριζε το ποσό της μετατροπής της ποινής, καταργήθηκε με το άρθρο 82 παρ. 10 ΠΚ, όπως αντικ. με το άρθρ. 1 ν. 3904/2010. Ορθώς εφαρμόσθηκαν οι διατάξεις αυτές, αφού η ποινή φυλακίσεως που επιβλήθηκε στον αναιρεσείοντα μετατράπηκε προς 10 ευρώ ημερησίως, ήτοι εντός των διαγραφομένων με το άρθρο 82 παρ. 3 ΠΚ ορίων. Απόρριψη αιτήσεως.
Άρειος Πάγος 552/2015
Άρειος Πάγος 1065/2014
Πνευματική ιδιοκτησία. Οπτικοακουστικό έργο. Ως πνευματικός δημιουργός αυτού τεκμαίρεται ο
σκηνοθέτης, ο οποίος, με σύμβαση οπτικοακουστικής παραγωγής μεταξύ αυτού και του
παραγωγού του έργου, μεταβιβάζει στον τελευταίο συγκεκριμένες εξουσίες από το περιουσιακό
δικαίωμα, οι οποίες πρέπει να ορίζονται στη σύμβαση και οι οποίες μπορεί και να εξαντλούν το
περιεχόμενο του περιουσιακού δικαιώματος. Σε αντίθετη περίπτωση, μεταβιβάζονται στον
παραγωγό μόνο όσες εξουσίες από το περιουσιακό δικαίωμα είναι αναγκαίες για την εκμετάλλευση
του οπτικοακουστικού έργου, με βάση τον σκοπό της σύμβασης. Περάτωση του
οπτικοακουστικού έργου. Η εν ζωή μεταβίβαση του υλικού φορέα μοναδικής ενσωμάτωσης του
έργου, του υλικού φορέα του πρωτοτύπου και των αντιτύπων του, διέπεται ευθέως από τις
διατάξεις του Αστικού Κώδικα, ανάλογα με τη φύση του έργου ως κινητού ή ακινήτου. Η εν ζωή,
όμως, μεταβίβαση του περιουσιακού δικαιώματος επί του έργου και των επί μέρους εξουσιών από
αυτό διέπεται ευθέως από τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και αναλογικά και συμπληρωματικά από
τις διατάξεις της εκχώρησης. Δεν είναι αναλογικά εφαρμοστέες οι διατάξεις των άρθρων 1034 επ.
ΑΚ, καθόσον στο δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας δεν υπάρχει η αρχή της καλόπιστης κτήσης
και το φαινόμενο δικαίου από το εξωτερικό στοιχείο της κατοχής. Η ιδιαίτερη κανονιστική αρχή
του σκοπού της μεταβίβασης ή της σύμβασης, ότι δηλαδή ο δημιουργός, εν αμφιβολία μεταβιβάζει
περιουσιακά δικαιώματα επί του έργου του μόνο στην έκταση που είναι αναγκαία για την
πραγμάτωση του σκοπού της σύμβασης, προηγείται των γενικών ερμηνευτικών κανόνων των
άρθρων 173 και 200 ΑΚ, αλλά έπεται των ειδικών ερμηνευτικών κανόνων του ν. 2121/93. Έννοια
«σκοπού της σύμβασης». Απορρίπτει την αναίρεση της απόφασης 5919/2011 του Εφετείου
Αθηνών.